Ik ben Boris. Hier lig ik lekker tussen mijn papa en mama in te slapen. Een moment van intens geluk. Helaas veel te kort. Lees hier mijn verhaal en vergeet niet een berichtje achter te laten.
Donderdag 3 november ben ik, na 34 weken zwangerschap, geboren. Mama voelde me niet bewegen en daarom zijn we voor de zekerheid langs het ziekenhuis gegaan voor controle. Mijn hartslag was te langzaam en ik bewoog ook bijna niet en voor we het wisten werd mama door rennende verpleegkundigen naar de OK gereden voor een spoed keizersnee. Ik kwam ter wereld zonder hartslag, zonder te ademen en zo wit als een laken. Maar na 18 minuten reanimeren kwam er toch een pols.
Papa en mama zijn blij dat ik geknokt heb, zodat we nog anderhalve dag van elkaar hebben kunnen genieten. Ik heb zelfs, dankzij de fantastische medewerkers van het Wilhelmina Kinderziekenhuis, nog een nachtje tussen mijn papa en mama in kunnen slapen. Maar ik heb nooit een kans gehad, mijn hersentjes deden het niet. Ik ben zaterdagochtend 5 november in de armen van mijn papa en mama overleden.